تاثیر بیمه بر ریسک گرایی کشاورزان در استان فارس : مقایسه بیمه اجباری - گروهی با فردی - اختیاری

بیمه محصولات کشاورزی، از جمله راه کارهای مناسب برای غلبه بر ریسک حاکم بر تولید در بخش کشاورزی و افزایش اطمینان خاطر کشاورزان نسبت به درآمد آینده شان می باشد. در این پژوهش بیمه محصولات گندم به عنوان شیوه بیمه فردی-اختیاری، و چغندر قند به عنوان شیوه اجباری-گروهی، به صورت موردی در استان فارس در نظر گرفته شده، و تأثیر این دو شیوه متفاوت بیمه بر نحوه رویارویی کشاورزان با مخاطره بررسی گردیده است. داده های لازم با استفاده از روش نمونه گیری از گندم کاران و چغندرکاران سه ناحیه اقلیمی مدیترانه ای، نیمه صحرایی گرم و کوهستانی سرد، با تکمیل پرسش نامه، و به روش مصاحبه حضوری، در سال زراعی 76-1375 جمع آوری گردید. پس از محاسبه ضرایب ریسک گریزی بهره برداران با استفاده از روش قاعده اول اطمینان، نتایج بررسی تأثیر بیمه بر ضرایب ریسک گریزی نشان داد که، ماهیت اجباری بودن و استمرار سالیانه بیمه چغندر قند به همراه ارائه نهاده های لازم و خدمات مکانیزاسیون زراعی در تولید چغندر از طرف کارخانه های قند و مراقبت دایم از مزارع کشاورزان، باعث تأثیر بیمه بر افزایش سطوح ریسک گرایی چغندرکاران شده است. در حالی که، در مورد گندم، به دلیل همیشگی نبودن پوشش بیمه برای سال های زراعی پی در پی و اطمینان نداشتن کشاورزان به نظام بیمه، بیمه تأثیر معنی داری بر سطوح ریسک گرایی نداشته است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که شیوه بیمه چغندر قند، “جا افتادن فرهنگ بیمه” در میان بهره برداران را در پی داشته، و اجرای آن به یکی از اهداف اصلی نظام بیمه محصولات کشاورزی، که همان افزایش سطوح ریسک گرایی کشاورزان است، نزدیک تر می باشد.